In een opwindende vertoning van lesbische passie, bevindt onze opstandige hoofdrolspeler zich opgesloten in een cel, haar elke beweging onder het toeziend oog van haar ontvoerder. De ijzeren beperkingen om haar polsen en enkels verhogen haar verlangen alleen maar, terwijl ze worstelt tegen de koude, meedogenloze muren van haar gevangenis. Haar vingers dansen over haar lichaam, elke centimeter van haar huid verkennend, elke aanraking stuurt golven van genot door haar heen. De aanblik van haar eigen lichaam, gebonden en hulpeloos, is genoeg om haar opwinding te doen ontbranden, zoals ze zich voorstelt overgeleverd aan een dominante, verleidelijke minnares. Ze is een gevangene, nog steeds haar verlangen kennend. Met elke haal brengt ze zichzelf dichter bij de rand van haar anticipatie, wanneer ze eindelijk haar eigen lichaam bereikt, wanneer het moment van excentreren, de onderdanigheid van haar eigen climax, zelfs de onverwachte onderdanigheid, de onderdrukking van haar eigen onderwerping, en de onverwachtse omstandigheden. Dit is een moment van onderdanigheid en zelfs onverwachtsheid.