Στην καρδιά της Ταϊβάν βρέθηκα σε μια γλυκόπικρη κατάσταση.Με τον εραστή μου είχαμε φτάσει σε ένα σημείο που η σχέση μας ήταν στα πρόθυρα να τελειώσει.Καθώς καθόμασταν στο μπαλκόνι, η σιωπή μεταξύ μας ήταν αισθητή, η ένταση πυκνή στον αέρα.Ένιωσα ένα κύμα θλίψης να με κυριεύει, ξέροντας ότι αυτή θα ήταν η τελευταία οικεία στιγμή μας μαζί.Η σκέψη να την χάσουμε ήταν αφόρητη.Καθως την κοιτούσα στα μάτια, παρατήρησα μια δόση δακρύων, αλλά και μια σπίθα αποφασιστικότητας.Μου ψιθύρισε στο αυτί, η ανάσα της ζεστή πάνω στο δέρμα μου, λέγοντάς μου ότι ήθελε να με θυμηθεί.Κατάλαβα το νόημα της και ήξερα τι έπρεπε να κάνω.Τα ρούχα της ξεγυμνώθηκαν απαλά, αποκαλύπτοντας το όμορφο σώμα της. Με ένα απαλό άγγιγμα, τη χάιδεψα, στέλνοντας ρίγη στη σπονδυλική της στήλη. Το πάθος μας άναψε, και την ένιωθα να χύνει, ένα θέαμα που πάντα μου έφερνε απέραντη ηδονή. Η αίσθηση του ζεστού, υγρού έρωτα της ήταν πολύ μεγάλη για να αντισταθώ. Παραδόθηκα στη στιγμή, επιτρέποντας στον εαυτό μου να χαθεί στην έκσταση του έρωτά μας.