Een getrouwde man, gebonden door zijn geloften, merkte dat hij werd aangetrokken tot de aantrekkingskracht van een verleidelijke bruid op zijn trouwdag. De aanblik van haar sprankelende jurk en de belofte van verboden vrucht ontstak een vuur in hem. Naarmate de avond vorderde, voelde de beste man van de bruidegom, een doorgewinterde speler, de brouwstorm. Hij haalde de bruid weg, de vreemdgaande echtgenoot alleen latend met zijn verleiding. De bruid, geïntrigeerd door de verboden vrucht, liet zich bezwijken. De kamer was gevuld met de bedwelmende geur van verlangen terwijl ze hem ontkleedde. Hun lichamen verstrengelden zich in een dans als oude tijd, passie en dans. De vrouw, een doordringende vrouw, glunderend door de ervaring, bewoog de nachtelijke beleving, vergat hun lichamen nooit, hij bewoog zich met intens genot, en bewoog hun genot in een intens ritmeel, hun genot, hun hartstochten werden gerukt. Dit moment van sympathie, hun lichamen werden beroofd van hun genot. Dit moment werd besmeurd, hun nachtelijke lichamen werden gestolen.