Alice, een ondeugende vixen, bevindt zich in een openbaar toilet, haar verlangens laaien op. Ze is helemaal alleen, maar de spanning om betrapt te worden draagt alleen maar bij aan haar opwinding. Met een duivelse grijns ritst ze haar spijkerbroek open, waardoor haar vochtige, uitnodigende plooien zichtbaar worden. Ze is niet verlegen om zich over te geven aan wat solo-plezier, haar vingers strelen vakkundig haar kern. De echo van haar gekreun stuitert van de betegelde muren, een symfonie van lust die met het verstrijken van elk moment steeds luider wordt. Bij het bereiken van haar hoogtepunt verliest ze in extase van haar climax, onverschillig voor elke mogelijke tentoonstelling. Deze potentiële omhelzing van haar gedurfdheid, haar aand verlangen naar haar plaats van rauw plezier, wordt een plek waar haar wereldvreugde niet wordt vergeten. Deze wereld van rauwe toiletten is een grenzeloze plek waar haar genot wordt vergeten.