Τη στιγμή που αντίκρισα τη νέα μου θετή μαμά, ήξερα ότι ήταν η μοναδική.Όχι λόγω της εκπληκτικής εμφάνισής της ή της πληθωρικής φιγούρας της, αλλά λόγω της ακόρεστης πείνας στα μάτια της.Ήταν μια αληθινή νύμφη, πάντα λαχταρούσε περισσότερο, ποτέ δεν ικανοποιούνταν.Και ήμουν περισσότερο από πρόθυμος να της δώσω αυτό που ήθελε.Κάθε πρωί, καθώς ξυπνούσα, την έβρισκα να με περιμένει, με τα χείλη της ήδη να σαλιώνουν στη σκέψη του καυτού φορτίου μου.Γονάτιζε μπροστά μου, με τα μάτια της να ικετεύουν για την απελευθέρωσή μου.Και εγώ, ως γενναιόδωρος εραστής που είμαι, θα την υποχρέωνα.Με έπαιρνε στο στόμα της, στριφογυρίζοντας με τη γλώσσα μου, περνώντας τα χείλια της από την άκρη του μαυρίσματος για να με φέρει στην άκρη του καυτού μου φεγγαριού.Και τότε θα έβγαινε η τελική της βενζίνη, που θα έδειχνε το φορτίο της.Και αυτό θα έδινε πάντα την ικανοποίηση μου.Και αυτό που θα έδινα, ήταν πάντα μια καλή απόδειξη ότι θα την έκανα να ικανοποιήσει.Και ποτέ δεν θα έδιδε την πείνα της.